simplysoms

ಪ್ರತಿಸಲ ಹೇಳುತಿದ್ದಳು ಮಿಂಚುಹುಳು ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ಎಂದು... ಅಂದೇ ನಾ ಛೇಡಿಸಿದ್ದೆ ನೀನು ಅದರದೇ ಜಾತಿಯವಳೆಂದು... ಬೆಂಕಿಪೊಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುತೋರಿಸಿದ್ದೆ ಬೆಳಕು ಕಾಣಲೆಂದು... ಹಾರಿಬಿಟ್ಟಲು ಹರ್ಷದಿ ಪಾಪ ಅದು ನಮ್ಮಂತೆಂದು... ಆಗಲೇ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟಳು ಮನದಿ ಮಿಂಚಂತೆ ಅಂದು... ಹೃದಯ ದೀಪ ಅರಿಸಿದ್ದೆ ಆ ಬೆಳಕು ಹರಿಯಲೆಂದು... ಕತ್ತಲ ನೋವ ಶಪಿಸಿದ್ದೆ ಇದಕ್ಕೆ ಮುಕ್ತಿ ಎಂದು...? ಈಗಲೂ ಕಾರುತ್ತಾಳೆ ಆ ಮಿಂಚುಹುಳು ಏಕೆ ತಂದಿದ್ದೆಂದು... ಹೇಳಲಾಗದೆ ಆಕೆ... ನಾನು ನಿನ್ನವಳೆಂದು... ಸದಾ ನಿನ್ನವಳೆಂದು...